Een ode aan de graphic novel

Nu de laatste periode van deze lerarenopleiding bijna afgerond is, schrijf ik hier dan ook nog een laatste ode aan de graphic novel. Gedurende deze opleiding ben ik veel te weten gekomen over dit genre en het heeft me helemaal beet. Zoals ik in de vroege start van deze blog al schreef, ben ik een echte stripfanaat. Het is dan ook een raadsel waarom ik nog nooit gehoord had van de graphic novel. Vandaar voor een laatste keer, koos ik meerdere graphic novels uit de lijst en ontleende deze in de bibliotheek.

Alle dagen ui

Deze graphic novel brengt het waargebeurde verhaal van Saied, een man die asiel zocht en ruim een jaar lang werd vastgehouden in een detentiecentrum in Schiphol. De schrijver van het boek werkte nauw samen met de man die het verhaal beleefde. Op die manier raakt het verhaal ook echt en vormt het een maatschappelijke meerwaarde. Het is in kleur getekend en leest erg vlot. Achteraan het boek staat er ook meer uitleg over de man die het verhaal beleefde. Een aanrader om meer inzicht te krijgen in hoe het er echt aan toe kan gaan bij asielaanvragen.

Rimpels

Het boek vertelt het verhaal van Ernest, een man die lijdt aan de ziekte van Alzheimer. Zijn familie laat hem opnemen in een verzorgingstehuis en daar wordt hij meteen geconfronteerd met hoe zijn leven drastisch verandert. Hij besluit te vechten tegen zijn aftakeling. Dit boek leunt heel dicht aan bij een stripverhaal qua vormgeving. Er zijn duidelijke kaders aanwezig met tekstballonnen. Het verschil ligt hem vooral in het duidelijke thema en doordat er soms wel enkel tekeningen zijn die zonder tekst genoeg vertellen. De schrijver laat door kleurgebruik zien welke dromen en fantasieën Ernest heeft. Na een tijdje valt het kleurgebruik weg, waar ook Ernests herinneringen. Een goed gebracht, waargebeurd verhaal dat past in het werken

rond het thema 'dementie'.

De terugkeer van de wespendief

De laatste graphic novel die ik uitkoos vertelt het verhaal van Simon, een boekhandelaar die genoodzaakt is zijn winkel te sluiten. Tijdens een autorit is hij echter getuige van een vrouw die zelfmoord pleegt. Dit verandert zijn hele kijk op de wereld en katapulteert hem naar een gebeurtenis in het verleden. Het boek is volledig in zwart-wit getekend. Dit past dan ook goed bij het thema, vind ik zelf. Gedurende het verhaal zijn er willekeurige flashbacks naar Simons verleden. Ik vind het persoonlijk heel vlot lezen en heel knap vormgegeven. Na een tijdje wordt duidelijk vanwaar de titel van het boek komt en ik vind de link op een mooie manier weergegeven. Van deze graphic novel was ik dan ook het meest onder de indruk. Het thema 'zelfmoord' komt verschillende keren aan bod, maar wordt helemaal verweven in het verhaal. Het boek kreeg dan ook vele goede recensies en werd in 5 talen uitgegeven. Een echte aanrader!

Dit blogbericht is dus een korte ode aan het genre van de graphic novel. Ik vind het een grote meerwaarde en een goede start om leerlingen aan het lezen te zetten. Vele graphic novels werken dan ook rond een bepaald thema, en ik denk dus ook dat het belangrijk is om zoveel mogelijk van deze te kunnen delen met elkaar. :)