Leesvaardigheid bij kinderen lager dan ooit

Onlangs was ik aan het zappen op mijn televisie, en kwam ik op het programma De Tafel van Vier. Dit is een dagelijks praatprogramma met als presentator Gert Verhulst. Normaal kijk ik niet naar dergelijke programma's, maar nu kwam ik net op uit op een fragment met minister van Onderwijs Ben Weyts. Als het over onderwijs gaat, ben ik altijd wel geïnteresseerd in wat hij te zeggen heeft, omdat er veel controverses rond bestaan.

Het onderwerp waarover Ben Weyts kwam praten: leesvaardigheid bij kinderen.

Aan tafel zat ook Julie Houtman, een juf in het 3de leerjaar.

Uit recente PISA-scores van is er gebleken dat ons land heel laag scoort op het vlak van leesvaardigheid bij kinderen. Verder benoemt Ben Weyts dat dit we de laatste 16 deelnames er telkens op achteruit zijn gegaan. Hoe komt dit en wat doen we eraan? Ik lijst even op wat Ben en Julie hierover te zeggen hadden.

Ben Weyts, minister van Onderwijs

• In de laatste jaren hebben de klassen een diversere samenstelling en is er ook minder aandacht voor Nederlands.

• Binnen de politieke partijen wordt er na lange tijd nu in dezelfde richting gekeken, er is een probleem waar iets aan gedaan moet worden.

• Sinds dit jaar werd de KOALA-test in het leven geroepen. In de 3de kleuterklas wordt er getest op kennis van het Nederlands. Er is dan nog kans om bij te spijkeren. Indien er niet goed gescoord wordt, wordt er geadviseerd om het jaar over te doen.

• Hij benoemt dat er op de planning staat om de eindtermen van het basis - en secundair onderwijs onder de loep te nemen met het oog op leesvaardigheid.

• Hij wil het Leesoffensief verder ontwikkelen: niet alleen richten op leerlingen die al lezen, maar het ook overschrijdend bekijken, en dit binden aan de leefwereld van leerlingen.

• Het is ook mogelijk om de digitale wereld te combineren met het lezen.

Julie Houtman, juf in het 3de leerjaar

• Julie vindt de KOALA-test een goed begin, maar indien het kind niet goed scoort en wordt geadviseerd om het jaar over te doen, kunnen de ouders hier anders over beslissen. Het advies is niet bindend.

• In de praktijk is er weinig veranderd. Ze haalt aan dat het probleem blijkbaar al zo lang gekend is maar lang genegeerd werd.

• In de klassen van nu zijn er veel niveauverschillen. Dit is alleen niet meer haalbaar, er zijn te weinig zorgleerkrachten, te weinig ondersteuning.

• Kinderen lezen minder, ook omwille van de opkomst van de digitale wereld. Een boek gaat traag, en is saai.

• Voorlezen is heel belangrijk, maar kinderen met andere thuistaal begrijpen vaak de woorden niet.

Julie vraagt als concrete acties vooral hulp in de klas, genoeg personeel en meer middelen. Ze haalt aan dat er middelen zijn, maar deze vaak de werkvloer niet halen.

Het filmpje kan je hier nog herbekijken.

Dit was een interessant debat, met interessante uitkomsten. Ikzelf volg ook de mening van Julie. Ze haalt aan dat weinig zaken de werkvloer halen, en dat is jammer. Om dit beleidsmatig aan te pakken is één ding, maar kleine stappen richting de klaspraktijk zijn des te meer essentieel. De eindtermen in het basis - en secundair onderwijs zijn daarbij het begin om te bekijken en desnoods bij te schaven. Het is belangrijk om mee te gaan met onze veranderende samenleving. Daarom ben ik ook benieuwd om de volgende stappen van onze regering en onze minister verder op te volgen richting het opkrikken van deze leesvaardigheid. Wat denken jullie?